gajowiec

(botanika leśna, rośliny zielne), Galeobdolon – rodzaj z rodziny Lamiaceae (wargowe, jasnotowate) reprezentowany w Polsce przez jeden gatunek z dwoma podgatunkami. Gajowiec żółty (Galeobdolon luteum Huds.) – bylina o płożących i zakorzeniających się rozłogach. Łodygi kwiatonośne do 60 cm wysokości, wyraźnie 4-kanciaste, liście zimotrwałe, od okrągławych po jajwatolancetowae, grubo ząbkowane lub karbowane, często z nieregularnymi jasnymi plamkami. Kwiaty żółte zebrane w oddalonych od siebie nibyokółkach. Podgatunek typowy (Galeobdolon luteum subsp. luteum), pospolity w żyznych lasach liściastych na całym niżu, ma podsadki szerokojajowate i jak wszystkie liście głęboko karbowane; liście łodygowe zwykle plamiste; nibyokółki 2-8-kwiatowe. Podgatunek górski (Galeobdolon luteum subsp. montanum Pers.), częsty na południu kraju,  wyróżnia się wąskimi podsadkami, 9-20-kwiatowymi nibyokółkami i liśćmi zwykle bez jasnych plam.