gatunki wskaźnikowe

(Ochrona przyrody), inaczej biowskaźniki lub bioindykatory, to gatunki o wąskim zakresie tolerancji na określone warunki środowiska. Jako gatunki wskaźnikowe powinny być wykorzystywane organizmy:
- wyspecjalizowane środowiskowo (stenobionty),
- wrażliwe na zmiany środowiskowe,
- mające duże wymagania terytorialne i pod względem zasobów,
- łatwe do identyfikacji i badania.
Jako gatunku wskaźnikowe można wykorzystać:
- gatunki szybko reagujące na zmiany środowiskowe w podobny sposób (np. ptaki drapieżne na DDT),
- gatunki kluczowe - wywierające duży wpływ na pozostałe gatunki, kształtując ekosystem (np. bóbr, wilk, dzięcioły),
- gatunki parasolowe - o dużych wymaganiach terytorialnych, których występowanie i ochrona związane są z dużą liczbą gatunków współwystępujących (np. głuszec),
- gatunki flagowe - popularne lub charyzmatyczne (np. żuraw),
- gatunki z czerwonych list - uznane za zagrożone i ginące

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Marek Maciantowicz