Gleby płowe bielicowe

(Gleboznawstwo leśne), jednostki zaliczane do podtypu gleb płowych bielicowych charakteryzują się właściwościami typu → gleby płowe, a także występowaniem poziomów → (proto)albic i (proto)spodic. Poziom (proto)albic występuje samodzielnie pod poziomem A lub stanowi jego część. Poniżej poziomu (proto)albic występuje poziom (proto)spodic, często łączący cechy z poziomem argic. Morfologię tego podtypu można przedstawić poziomami: O–AEesEet–BfeBt–C. Powstanie tego podtypu gleb płowych w lasach jest związane z podobną przyczyną jak wytworznie gleb brunatnych bielicowych, czyli występowanie na pierwotnie ukształtowanych glebach płowych właściwych, monokultur iglastych. To bielicowanie podobnie jak w glebach brunatnych bielicowych jest nietrwałe i wycofuje się po przebudowie drzewostanu w liściasty. Znaczenie siedliskotwórcze i związki z naturalną roślinnością leśną przedstawiono w charakterystyce typu → gleby płowe.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Klasyfikacja gleb leśnych Polski. 2000. Praca zbiorowa. CILP.
Brożek S., Zwydak M. 2003. Atlas gleb leśnych Polski. CILP.

Publikacje powiązane tematycznie

Klasyfikacja gleb leśnych Polski. 2000. Praca zbiorowa. CILP.
Brożek S., Zwydak M. 2003. Atlas gleb leśnych Polski. CILP.
Klasyfikacja Zasobów Glebowych Świata 2006. Aktualizacja 2007 World Reference Base for Soil Resources First Update 2006. First Update 2007. Charzyński P., Bednarek R., Kabała C. (tłum. i red.) 2009, ISBN: 978-83-231-2425-2. Published by the arrangement with the FAO and UN by Nicolaus Copernicus University.
Gleby w środowisku przyrodniczym i krajobrazach Europy. 2013. Praca zbiorowa (red. S. Brożek). Wydawnictwo UR Kraków.