Gleby rdzawe bielicowe

(Gleboznawstwo leśne), jednostki zaliczane do podtypu gleb rdzawych bielicowych charakteryzują się właściwościami i układem poziomów przewidzianych dla typu → gleby rdzawe, a także wyróżniają się obecnością poziomów wskazujących na → proces bielicowania jako nakładający się na zasadniczy → proces rdzawienia. Jest to więc dobrze wykształcona próchnica typu → mor, a pod nią poziomy → (proto)albic i (proto)spodic. Morfologie tego podtypu można przedstawić poziomami: Ol–Of–Oh–AEes–Bhfe Bv–BvC–C. Są to gleby uboższe od pozostałych podtypów. W obrębie gleb rdzawych bielicowych można wyróżnić odmiany dystroficzne i oligotroficzne, a także znacznie mniej - mezotroficzne. Znaczenie siedliskotwórcze i związki z naturalną roślinnością leśną przedstawiono w charakterystyce typu → gleby rdzawe.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Klasyfikacja gleb leśnych Polski. 2000. Praca zbiorowa. CILP.
Brożek S., Zwydak M. 2003. Atlas gleb leśnych Polski. CILP.

Publikacje powiązane tematycznie

Klasyfikacja gleb leśnych Polski. 2000. Praca zbiorowa. CILP.
Brożek S., Zwydak M. 2003. Atlas gleb leśnych Polski. CILP.
Klasyfikacja Zasobów Glebowych Świata 2006. Aktualizacja 2007 World Reference Base for Soil Resources First Update 2006. First Update 2007. Charzyński P., Bednarek R., Kabała C. (tłum. i red.) 2009, ISBN: 978-83-231-2425-2. Published by the arrangement with the FAO and UN by Nicolaus Copernicus University.
Gleby w środowisku przyrodniczym i krajobrazach Europy. 2013. Praca zbiorowa (red. S. Brożek). Wydawnictwo UR Kraków.