(botanika leśna, systematyka roślin), grupa eukariotycznych i przeważnie samożywnych roślin zarodnikowych zamieszkujących najczęściej środowiska wodne, wyróżniana na podstawie kryteriów morfologiczno-ekologicznych. Obejmuje 9 różnych, przeważnie bliżej niespokrewnionych szeregów ewolucyjnych z królestwa roślin o randze gromad (glaukonity,
krasnorosty, klejnotki, kryptofity, tobołki, heterokontofity, haptofity, chlorarachniofity i zielenice). W obrębie glonów wyróżnia się różne poziomy organizacyjne, np. ameboidalny, charakterystyczny dla form jednokomórkowych o postaci pełzakowatej, wiciowcowy, typowy także dla form jednokomórkowych o zdolności aktywnego przemieszczania się za pomocą wici, trychalny – spotykany u organizmów wielokomórkowych o komórkach połączonych w jednoszeregowe nici bądź liściowate plechy czy syfonokladialny określający organizmy wielokomórkowe, lecz zbudowane z komórek wielojądrowych (komórczaków).

ŹRÓDŁO (AUTOR)
Szweykowski J. Glony. W: Słownik botaniczny. Red. A. i J. Szweykowscy. Wiedza Powszechna, Warszawa: 251-253.