gołąbek wyborny (g. jadalny)

(uboczne użytkowanie lasu), Russula vesca Fr. - pospolity grzyb, występujący od maja do września w lasach iglastych i liściastych. Owocniki zwykle pojawiają się pojedynczo, rzadziej w niewielkich grupach. Kapelusz o średnicy 5 – 10 cm nie jest zabarwiony jednorodnie: ma kolor mięsnoczerwony, cielistoczerwony, bladoróżowy, żółtawy, z odcieniem liliowym, często jest miejscami wyblakły. W młodości jest półkulisty, z wiekiem szeroko rozpostarty, w środku wklęsły. Brzeg kapelusza jest gładki, u starszych owocników słabo prążkowany i karbowany. Skórka jest sucha, matowa; daje się ściągnąć do połowy kapelusza; u starszych egzemplarzy nie sięga brzegu kapelusza, odsłaniając miąższ i blaszki na odcinku 1 – 2 mm (ważna cecha). Trzon o wysokości 4 – 7 cm jest pełny, mocny, z wiekiem watowaty, biały, czasem z rdzawymi plamami. Blaszki są białe, później bladoochrowe, kremowe, dość gęste, niezbyt szerokie, często na ostrzach rdzawo poplamione. Miąższ jest ścisły, jędrny, twardy, ale kruchy; biały, w podstawie trzonu brudnożółtawy, o słabym, ale przyjemnym zapachu i orzechowym smaku. Spośród ponad 100 gatunków występujących w Polsce gołąbków, ten należy do najsmaczniejszych, przy tym jest pospolity i łatwy do oznaczenia. Znakomity przede wszystkim do smażenia oraz jako szlachetny grzyb domieszkowy. Nie nadaje się do suszenia.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Fluck M. Jaki to grzyb? Delta Warszawa 1995.
Gumińska.B., Wojewoda W. 1988. Grzyby i ich oznaczanie. PWRiL.

Publikacje powiązane tematycznie

Dermek A., 1988. Grzyby znane i mniej znane. PWRiL, Warszawa.
Grzywacz A., 1990. Grzyby leśne. PWRiL, Warszawa.
Læssøe T., Grzywacz A., Staniszewski P., 2003. Wiem, co zbieram w lesie. Oficyna Wydawnicza MULTICO. Warszawa.
Del Conte A.1997. Grzyby. Wielka Księga. Warszawa, Wydawnictwo Wiedza i Życie.
Staniszewski P. 2011: Użytkowanie grzybów leśnych – możliwości i zagrożenia. Biblioteczka Leśniczego. Zeszyt 321. Wyd. Świat, Warszawa.