góry

(Gleboznawstwo leśne), góra to wyniosłość skorupy ziemskiej nad otaczający ją teren, o znacznych wysokościach względnych w stosunku do najbliższych terenów. Jest to forma ukształtowania terenu. Wyróżnia się góry pojedyncze (np. stożki wulkaniczne), wały górskie (np. Sudety) i łańcuchy górskie (np. Karpaty, Alpy). Ze względu na wysokości względne i stromość stoków wyróżnia się:
góry niskie (500–600 m n. p. m., np. Góry Świętokrzyskie),
góry średnie (do ok. 1500 m n. p. m., np. Sudety i Beskidy)
góry wysokie ( przewyższające 1500 m n. p. m., np. Tatry, Alpy, Himalaje).
Ze względu na sposób powstania wyróżnia się góry fałdowe, zrębowe, wulkaniczne i ostańce. Góry zawsze są zbudowane z litych utworów skalnych, odpornych na procesy niszczące.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Klimaszewski M.1994. Geomorfologia Polski, t. 1 i 2, PWN, W-wa 1994.
Starkel L. (red.) 1999. Geografia Polski - Środowisko przyrodnicze. PWN, Warszawa.

Publikacje powiązane tematycznie

Klimaszewski M.1994. Geomorfologia Polski, t. 1 i 2, PWN, W-wa.
Starkel L. (red.) 1999. Geografia Polski - Środowisko przyrodnicze. PWN, Warszawa.
Allen P. A. 2000. Procesy kształtujące powierzchnię Ziemi. PWN Warszawa.
Mojski E. J. 2005. Ziemie polskie w czwartorzędzie. PIG Warszawa.
Lewandowski W., Zgorzelski M. 2002. Góry wysokie. Leksykon. Warszawa: Wiedza Powszechna.