granice konsystencji gruntu

(inżynieria leśna, gruntoznawstwo), to granice Atterberga, określające wilgotności graniczne gruntu spoistego między jego stanami plastyczności. Granice wilgotności gruntu, poniżej których grunty spoiste przestają być plastyczne i powyżej których przechodzą w stan płynny. Wyróżnia się następujące granice konsystencji: granicę płynności, granicę plastyczności i granicę skurczalności.