groszek

(botanika leśna, rośliny zielne), Lathyrus – rodzaj z rodziny Fabaceae (motylkowate, bobowate) liczący około 150 gatunków w umiarkowanych strefach półkuli północnej oraz w górach wschodniej Afryki.  W Polsce jest reprezentowany przez 12  gatunków dziko rosnących. W lasach najczęściej rosną 4  z nich.  Groszek wiosenny [Lathyrus vernus (Lathyrus) Bernh.] – roślina naga, płożąca, rozwijająca się wczesną wiosną. Liście parzystopierzaste, z tzw. kończykiem na szczycie; listki eliptyczno-lancetowate, zaostrzone, w 2-4 parach. Kwiaty w gronach po 3-5 o koronie początkowo purpurowej, później zmieniającej barwę na niebieską. Gatunek charakterystyczny dla rzędu Fagetalia sylvaticae (żyzne i średnio żyzne lasy liściaste – łęgi, grądy, buczyny i żyzne jedliny, zboczowe lasy lipowo-jaworowe).  Groszek czerniejący [Lathyrus niger (Lathyrus) Bernh.] ma liście parzystopierzaste, listki podłużnie jajowate, tępe, spodem sinawe, w 4-6 parach. Grona 4-8- kwiatowe. Kwitnie w maju-czerwcu. Jest gatunkiem charakterystycznym dla zbiorowisk świetlistych dąbrów z rzędu Quercetalia pubescenti-petraeae G. skrzydlasty (Lathyrus montanus Bernh.) – drobna bylina o kłączach z rozłogami i bulwiastymi zgrubieniami. Łodyga i osadki liści oskrzydlone. Listki eliptyczne w 2-3 parach, sine od spodu. Przylistki duże, półstrzałkowate, jajowatolancetowate.  Kwiatostan 2-5-kwiatowy, korona purpurowa z zielonkawą nasadą. Gatunek charakterystyczny dla kwaśnych dąbrów (klasa Quercetea robori-petraeae). Groszek leśny (Lathyrus sylvestris Lathyrus) – roślina o łodydze 1-2 m długości, szeroko oskrzydlonej, pokładającej się lub pnącej. Liście złożone tylko z jednej pary listków i zakończone rozgałęzionym wąsem. Listki lancetowate, przylistki wąskolancetowate. Kwiatostany 2-9-kwiatowe, korona różowa. Kwitnie od czerwca do sierpnia. Gatunek pospolity na niżu i w niższych położeniach górskich, występuje w zbiorowiskach żyznych lasów liściastych, w zaroślach na brzegach lasów.