(inżynieria leśna, gruntoznawstwo), według PN-EN ISO14688-1 to zespół cząstek mineralnych niekiedy z substancją organiczną w postaci osadu, który może być rozdrobniony przez delikatne rozcieranie w ręce i który zawiera wodę i
powietrze (a niekiedy także inne gazy). Termin ten stosuje się także do gruntu nasypowego zawierającego
grunt naturalny albo materiał wytworzony przez człowieka, wykazujące podobne właściwości, np. kamienia łamanego, żużli, popiołów lotnych.

ŹRÓDŁO (AUTOR)
PN-EN- ISO 14688-1 Badania geotechniczne. Oznaczenie i klasyfikacja gruntów. Część 1: Oznaczenie i opis. PKN Warszawa