(ergonomia w leśnictwie), dotyczy grup problemów społecznych, przede wszystkim identyfikacji pracowników z typami postaw na różnych szczeblach: postaw w stosunku do zadań, które im wyznacza formalna struktura zakładu, postaw do zjawisk, jakie pracownicy na co dzień spotykają w miejscu pracy, postaw do zachowań innych ludzi z nimi współpracujących. Postawy te są pewną wypadkową nacisków wywieranych na pracownika przez różne grupy, do których ten
pracownik należy. Mogą to być zakładowe grupy formalne (zespoły, brygady, ZUL-e), nieformalne grupy pracownicze (kliki pracownicze, kręgi koleżeńskie, grupy pokrewieństwa, grupy sąsiedzkie itp.). Stąd bierze się np. fakt nieujawniania awarii, niesprawności maszyn czy drobnych urazów albo postawa tzw. "ryzykantów". Zjawiska te są często wynikiem lojalności pracowników wobec którejś z grup społecznych czy też brygadzisty lub technologa, wymagających od robotników właśnie takiego zachowania. Poznanie tych postaw oraz ich kształtowanie i kontrolowanie winno się niewątpliwie uwzględniać w ramach realizacji systemu bezpieczeństwa pracy.

ŹRÓDŁO (AUTOR)
Sowa J. M. 1995. Ergonomia i ochrona pracy w leśnictwie. Materiały do wykładów, KULiD, AR Kraków.