jaskinia

(Gleboznawstwo leśne), jaskinia (niepoprawny termin – grota) to powstała w sposób naturalny pusta przestrzeń w skale o rozmiarach umożliwiających jej penetrację przez człowieka. Występują jaskinie krasowe, grawitacyjne, tektoniczne, lodowcowe, wietrzeniowo-erozyjne. Odkrywaniem i dokumentowaniem jaskiń oraz naukowym ich badaniem zajmuje się speleologia. Ze względu na genezę powstania wyróżnia się jaskinie pierwotne i wtórne. Jaskinie pierwotne to takie, które powstają jednocześnie ze skałą. Zwykle są to jaskinie powstające w czasie krzepnięcia lawy wulkanicznej, jako jaskinie lawowe, czyli próżnie po gazach wulkanicznych. Jaskinie wtórne – powstają w wyniku procesów geologicznych zachodzących w skałach. Wśród nich można wyróżnić jaskinie:
1) krasowe,
2) pseudokrasowe,
3) tektoniczne,
4) grawitacyjne,
5) wietrzeniowo-erozyjne,
6) lodowcowe.
Najdłuższą jaskinią na świecie jest Jaskinia Mamucia w USA o długości około 563 km, a najgłębszą - Jaskinia Krubera w Gruzji o głębokości 2191 m. Najdłuższą jaskinią w Polsce jest Jaskinia Wielka Śnieżna w Tatrach Zachodnich o długości 22 km, a najgłębszą – Jaskinia Wielka Śnieżna w Tatrach Zachodnich o głębokości 824 m.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Klimaszewski M.1994. Geomorfologia Polski, t. 1 i 2, PWN, W-wa.
Starkel L. (red.) 1999. Geografia Polski - Środowisko przyrodnicze. PWN, Warszawa.

Publikacje powiązane tematycznie

Klimaszewski M.1994. Geomorfologia Polski, t. 1 i 2, PWN, W-wa.
Starkel L. (red.) 1999. Geografia Polski - Środowisko przyrodnicze. PWN, Warszawa.
Allen P. A. 2000. Procesy kształtujące powierzchnię Ziemi. PWN Warszawa.
Mojski E. J. 2005. Ziemie polskie w czwartorzędzie. PIG Warszawa.