jaz

(inżynieria leśna, hydrologia), budowla wznoszona w poprzek cieku w celu spiętrzenia i regulowania poziomu wody, lecz bez zbiornika retencyjnego. Głównymi elementami jazu są: korpus, ponur, poszur i przyczółki. Korpus, stanowiący środkową część jazu, mieści się w łożysku cieku i zależnie od konstrukcji jazu może mieć przekrój poprzeczny w kształcie prostokąta, trapezu, wieloboku lub krzywoliniowy. Wlotowa część jazu, zwaną ponurem, stanowi umocniona część łożyska cieku. Natomiast umocniona część łożyska cieku od strony dolnej, nosi nazwę poszuru i wykonana bywa w kształcie niecki, która jest wypełniona wodą i chroni łożysko cieku przed tworzeniem się wyboju zagrażającego podmyciu budowli.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Babiński S., 1987. Melioracje wodne w lasach. Wydawnictwo SGGW AR. Warszawa.

Publikacje powiązane tematycznie

Wytyczne do realizacji obiektów małej retencji w Nadleśnictwach – Część techniczna. Praca zbiorowa. Warszawa 2008. CKPŚ.

Przyjazne naturze kształtowanie rzek i potoków. Praca zbiorowa 2006. Polska Zielona Sieć.

 Żelazo J., Popek Z., 2002: Podstawy renaturyzacji rzek. Warszawa, wyd. SGGW.

Jędryka E., 2006: Proekologiczne budowle wodne. Rozwiązania konstrukcyjne, dostosowanie do parametrów hydraulicznych cieków i uwarunkowań przyrodniczo – krajobrazowych. Poradnik. Falenty, wyd. IMUZ