(skrót od JEdnowarstwowa Nawierzchnia Asfaltowa) polega na wbudowaniu jednej (pojedynczej) warstwy o grubości od 5 do 10 cm z mieszanki mineralno-asfaltowej typu SMA 16 (mastyks grysowy). JENA zastępuje dwie tradycyjne warstwy (ścieralną i wiążącą) - łącząc w sobie ich funkcje tzn. ochronny przed działaniem szkodliwych czynników klimatycznych, przy jednoczesnej dużej odporności na deformacje trwałe. Zalety tej technologii, to: szybkość wykonania, stosunkowo niskie koszty, przy jednocześnie: znacząco wydłużonej żywotności drogi, wysokiej stabilności i odporności na odkształcenia plastyczne, ograniczenie częstotliwości remontów i nakładów finansowych na utrzymanie drogi, ograniczenie ingerencji w środowisko naturalne. Dzięki dużej elastyczności mieszanka ta może być stosowana jako nakładka na inne nawet częściowo uszkodzone konstrukcje (kostkę, beton itd.). Zastosowane uziarnienie daje mieszance stosunkowo dużą szorstkość w porównaniu z tradycyjnie stosowanymi mieszankami o drobniejszym uziarnieniu. Jest to szczególnie istotne na terenach o dużych spadkach podłużnych. Mieszanka ta stosowana jest z powodzeniem w innych krajach na drogach lokalnych omniejszym natęzeniu ruchu. W leśnym budownictwie drogowym może być stosowana do modernizacji już istniejacych nawierzchni twardych lub budowy dróg w ramach inwestycji wspólnych z samorządami.
https://edroga.pl/drogi-i-mosty/drogi-samorzadowe-czas-na-jednowarstwowa-rewolucje-301114752
Szruba M. (2016): Nawierzchnie asfaltowe. Nowoczesne Budownictwo Inżynieryjne; Kraków. Maj-czerwiec 2016.