Jenot Nyctereutes procyonoides

Gatunek średniej wielkości drapieżnego ssaka z rodziny psowatych. Waga dorosłych osobników w Europie wynosi od 4 do 9 kg. Jenoty najlżejsze są wiosną a największa masę osiągają jesienią, przed okresem ograniczonej aktywności zimowej. Jenoty rozmnażają się w norach, rzadziej w wypróchniałych powalonych pniach, dziuplach usytuowanych u podnóża pnia, suchych drenach itp. Samica rodzi najczęściej od 6 do 9 młodych. Jenoty polują na drobne ssaki, płazy i gady, często zjadają padlinę większych zwierząt a także bezkręgowce ptasie jaja i pokarm roślinny. Gatunek pierwotnie występował w Azji, głównie na terenie Chin, Rosji, Półwyspu Koreańskiego, Japonii, Mongolii. Wyróżniono co najmniej sześć podgatunków jenota. Ze względu na cenne futro został introdukowany w wielu miejscach europejskiej części byłego ZSRR. Wsiedlenia w wielu przypadkach były udane i w Europie powstały liczne populacje wykazujące szybki wzrost liczebności. Na terenie Polski jenot pojawił się w pierwszej połowie lat 50-tych XX wieku. W ciągu ostatnich 70 lat zdołał skolonizować cały obszar naszego kraju. Jenot jest gatunkiem inwazyjnym silnie negatywnie oddziaływującym na rodzima faunę. Jest również wektorem wścieklizny i świerzbowca.  Obecnie figuruje na liście zwierząt łownych, polować na jenoty można przez cały rok.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Jakub Gryz

Publikacje powiązane tematycznie

https://www.iop.krakow.pl/Ssaki/gatunek/103

http://projekty.gdos.gov.pl/files/artykuly/126878/Nyctereutes-procyonoides_jenot_KG_WWW_icon.pdf

https://www.iop.krakow.pl/ias/gatunki/187

Sumiński P., Romanowski J., Goszczyński J. 1993. Ssaki Drapieżne Europy. PWRiL, Warszawa.

Pucek Z. (red.) 1984. Klucz do oznaczania ssaków Polski. PWN, Warszawa.