kalina

(botanika leśna, drzewa i krzewy leśne), (Viburnum) rodzaj z rodziny przewiertniowatych (Caprifoliaceae) obejmujący około 150 gatunków na półkuli północnej. W Polsce jeden, a być może dwa gatunki. Kalina koralowa (Vibornum opulus L.). Krzew do 5 m wysokości. Pędy 6-kanciaste, jasnoszare lub czerwonawe, nagie. Pąki okryte 2 łuskami, osadzone na trzonkach; liściowe jajowate i spłaszczone do strony pędu, kwiatowe większe, buławkowate, ostro zakończone. Liście 5-12 cm długości, w zarysie okrągławe, z 3-5 zębatymi klapami. Blaszki po spodniej stronie nieznacznie owłosione. Na ogonkach gruczołki (miodniki pozakwiatowe). Kwiaty zróżnicowane na mniejsze, płodne wewnątrz kwiatostanów, oraz większe, płonne na obwodzie. Kwitnie w maju-czerwcu. Owoce (pestkowce) czerwone, utrzymujące się na krzewach zwykle aż do wiosny następnego roku. Występowanie – prawie cała Europa, z wyjątkiem północnej Skandynawii i rejonów najbardziej południowych, oraz północna Turcja, Kaukaz i Syberia. W Polsce na całym obszarze, w górach do ok. 1100 m n.p.m. (Bieszczady). Żyzne i wilgotne siedliska lasów liściastych. Grądy, łęgi, olsy oraz zbiorowiska zaroślowe. Gatunek podlegający ochronie częściowej. Kalina hordowina (Vibornum lantana L.). Krzew do 4 m wysokości Pędy grube, w części górnej nieco kanciaste, o długich międzywęźlach, pokryte gęstym szarym kutnerem złożonym z gwiazdkowatych włosków, podobnie jak inne części wegetatywne i generatywne. Pąki na trzonkach, bezłuskie; liściowe w postaci zredukowanych listków, kwiatowe kształtu grzybkowatego z wyraźnym zawiązkiem kwiatostanu; jedne i drugie okryte kutnerem. Liście 5-12 cm długości, jajowatoeliptyczne, na brzegach drobno i gęsto ząbkowane. Blaszki grube, z wierzchu ciemnozielone, nagie i pomarszczone, od spodu z szarym kutnerem. Kwitnie w maju-czerwcu. Owoce (pestkowce) przed dojrzeniem czerwone, później czarne. Występowanie – zachodnia, południowa i środkowa Europa, północno-zachodnia Afryka oraz Azja Mniejsza i Kaukaz. Zarośla krzewów na nasłonecznionych, suchych zboczach skalistych. W Polsce stanowiska prawdopodobnie naturalne tylko w Masywie Śnieżnika oraz w Pieninach Centralnych.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Władysław Danielewicz