Karpacka (VII) kraina przyrodniczo-leśna

(siedliskoznawstwo leśne), jedna z ośmiu wyróżnianych w regionalizacji przyrodniczo-leśnej Polski. W "Regionalizacji przyrodniczo-leśnej Polski 2010" jest to obszar o pow. 19389 km² obejmujący południowo-wschodnią część kraju (południowe cz. Małpolski, Podkarpacie, Pieniny, Karpaty (Beskidy, Tatry, Bieszczady). Teren (prawie cały) leży na południe od granicy zasięgu zlodowacenia Odry. W roku 2010 pow. ogólna lasów w krainie wynosiła ok. 8020 km², a lesistość 41,4%. Tereny w zarządzie Lasów Państwowych stanowiły ok. 57% ogólnej pow. leśnej Polski. Wyróżniono w niej 18 mezoregionów przyrodniczo-leśnych.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Zielony R., Kliczkowska A., 2012: Regionalizacja przyrodniczo-leśna Polski 2010, CILP, Warszawa. Przygotował R. Zielony

Publikacje powiązane tematycznie

Trampler T., Kliczkowska A., Dmyterko E., Sierpińska A., 1990: Regionalizacja przyrodniczo-leśna na podstawach ekologiczno-fizjograficznych. PWRiL, Warszawa.
Kliczkowska A., Zielony R., i in. (Red.) 2004. Siedliskowe podstawy hodowli lasu. Załącznik do Zasad Hodowli Lasu. ORW LP w Bedoniu, Warszawa 2004.