(
geomatyka),
cecha mapy oznaczająca, że obraz mapy może być wykorzystywany do przeprowadzania pomiarów, w celu określenia cech ilościowych prezentowanych zjawisk i obiektów (liczebność, rozmiar, odległość, powierzchnia);
kartometryczność mapy uzyskuje się poprzez zastosowanie ścisłych formuł matematycznych odzwierciedlających nieregularną bryłę Ziemi na płaszczyźnie mapy; odróżnia to mapę od planów, które w ogólności nie posiadają tej właściwości.

ŹRÓDŁO (AUTOR)
"Słownik geomatyczny" – na podstawie wydania „System Informacji Przestrzennej w Lasach Państwowych - podręcznik użytkownika leśnej mapy numerycznej” , Warszawa 2000 r.