kasztanowiec

(botanika leśna, drzewa i krzewy leśne), (Aesculus) rodzaj z rodziny kasztanowcowatych (Hippocastanaceae) obejmujący kilkanaście gatunków w południowo-wschodniej Europie, wschodniej Azji i w Ameryce Północnej. W Polsce najczęściej uprawiany jest jeden gatunek. Kasztanowiec pospolity, kasztanowiec biały (Aesculus hippocastanum L.). Drzewo do 25 m wysokości. Korona kopulasta lub szeroko walcowata. Kora starych okazów tafelkowato spękana, a pnie często skręcone. Pędy grube. Pąki duże, ciemnobrązowe i lepkie. Liście duże, dłoniaste, 5-7-listkowe. Listki siedzące, odwrotniejajowate, najszersze w części szczytowej, klinowato zwężające się ku nasadzie, na brzegu podwójnie piłkowane. Kwiaty białe zebrane w wiechy. Owoc (torebka) kulisty, zielony, kolczasty z 1-2 nasionami (powszechnie zwanymi kasztanami). Występowanie – południowe Bałkany – północna Grecja, południowa Albania i Bułgaria, w górach  na wys. 1000-1200 m n.p.m. Gatunek uprawiany w Europie od 1576 roku, a w Polsce od końca XVII wieku (jedno z pierwszych drzew obcego pochodzenia jakie sprowadzono do naszego kraju). Powszechnie znany i często sadzone drzewo ozdobne, doskonale przystosowane do warunków klimatycznych Polski. Do lasów wprowadzany sporadycznie, zwykle dla owoców stanowiących uzupełnienie pokarmu dla zwierzyny płowej. Łatwo dziczeje i jest u nas trwale zadomowiony.