kły

(zoologia leśna, ssaki), rodzaj zębów. Często wyróżniaja się wielkością (np. u drapieżnych Canidae). Służą do chwytania i przytrzymywania pokarmu. W szeregu zębowym ustawione między siekaczami i zębami przedtrzonowymi. Mają tylko jeden stożek i tylko jeden korzeń. W ćwiatrce uzębienia występują pojedynczo (np. u drapieżnych Canidae) lub nie występują wcale (np. u gryzoni Rodentia i zajęczaków Lagomorpha). U przedstawicieli niektórych rodzajów ssaków występują tylko w szczęce lub żuchwie (np. u ryjówkowatych z rodzajów Sorex i Crocidura, tj. u ryjówek i zębiełków). U niektórych gatunków mogą występować w postaci szczątkowej.
"C", "c" to skróty od łacińskiej nazwy kła (canini) odpowiednio dla zębów stałych (C) i mlecznych (c), wykorzystywane we wzorach zębowych, opisach stanu uzębienia i kluczach do oznaczania czaszek. Liczby w indeksie górnym/dolnym (w przypadku kła będzie to 1, ponieważ w jednej ćwiartce uzębienia kły nie występują w większej liczbie) oznaczają miejsce położenia (odpowiednio w szczęce/w żuchwie), np. C1 oznacza kieł w żuchwie w uzębieniu stałym, a c1 - kieł mleczny położony w szczęce.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Pucek Z. (red.) 1984. Klucz do oznaczania ssaków Polski. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.