(
urządzanie lasu),
teren w opisie taksacyjnym określa się podając jego
makro- i mezorzeźbę, minimalną oraz maksymalną wysokość nad
poziom morza, położenie, nachylenie i wystawę, według podziału:1)
makro- i mezorzeźba: nizinny równy, nizinny falisty, nizinny pagórkowaty, nizinny wzgórzowy, wyżynny równy, wyżynny falisty, wyżynny pagórkowaty, wyżynny wzgórzowy, górski –
góry niskie, górski –
góry średnie, górski –
góry wysokie;2) położenie: płaskie,
dolina rzeki, zagłębienie, zagłębienie
bez odpływu,
kotlina,
stok,
stok dolny,
stok środkowy,
stok górny, podnóże stoku,
spłaszczenie,
wierzchowina, grzbiet;3) nachylenie:
stok łagodny (do 7°),
stok pochyły (8–12°),
stok spadzisty (13–17°),
stok stromy (18–30°),
stok bardzo stromy (31–45°),
stok urwisty (ponad 45°); 4) wystawa: północna N, północno-wschodnia NE, wschodnia E, południowo-wschodnia SE, południowa S, południowo-zachodnia SW, zachodnia W, północno-zachodnia NW.

ŹRÓDŁO (AUTOR)
Instrukcja Urządzania Lasu, CILP Warszawa 2012 cz. I, § 22 ust. 4