koniczyna

(botanika leśna, rośliny zielne), Trifolium – rodzaj z rodziny Fabaceae (motylkowate, bobowate) obejmujący 18 gatunków dziko rosnących w Polsce. Do roślin leśnych można zaliczyć dwa gatunki. Koniczyna dwukłosowa (Trifolium alpestre L.) – bylina do 60 cm wysokości, o wzniesionej i przylegająco owłosionej łodydze oraz o wąskoeliptycznych lub podłużnielancetowatych, ostro ząbkowanych listkach. Ogonki liściowe prawie na całej długości zrośnięte z szerokolancetowatymi przylistkami. Kwiaty purpurowe zebrane w gęste, kuliste lub jajowate, kłosokształtne grona, długości do 3 cm. Gatunek pospolity w całym kraju, rośnie na stanowiskach żyznych i słonecznych, często na obrzeżach lasów w ciepłolubnych zbiorowiskach okrajkowych oraz w świetlistych dąbrowach. Koniczyna długokłosowa (Trifolium rubens L.) jest rośliną wyższą, do 85 cm wysokości, ma łodygę zwykle nagą, a kwiatostany walcowate, do 9 cm długości. Rzadsza od koniczyny dwukłosowej, występuje na rozproszonych stanowiskach na niżu, w widnych lasach i ciepłych zaroślach krzewiastych. Jest gatunkiem charakterystycznym dla kserotermicznych zbiorowisk okrajkowych ze związku Geranion sanguinei.