konwencja o różnorodności biologicznej

(Ochrona przyrody), konwencja o różnorodności biologicznej została sporządzona podczas tzw. Szczytu Ziemi w Rio de Janeiro (Brazylia) w dniu 5 czerwca 1992 r. i jest obecnie jednym z najbardziej powszechnych porozumień międzynarodowych. Jego stronami są 193 państwa świata. Polska ratyfikowała Konwencję w 1996 roku.
Celami Konwencji są:
- ochrona różnorodności biologicznej,
- zrównoważone użytkowanie elementów różnorodności biologicznej,
- uczciwy i sprawiedliwy podział korzyści wynikających z wykorzystania zasobów genetycznych.
Szczególną uwagę należy zwracać na elementy najbardziej istotne z punktu widzenia zasobów przyrodniczych oraz zaspakajania potrzeb społecznych (obszary o bardzo wysokiej różnorodności biologicznej). Obszary takie należy zidentyfikować i objąć stosownymi obserwacjami stanu i zachodzących zmian (tzw. monitoringiem przyrodniczym).
Podstawową metodą zachowania różnorodności biologicznej jest ochrona in-situ. W tym celu tworzy się obszary chronione, ustanawia odpowiednie sposoby zarządzania obszarami chronionymi, odtwarza ekosystemy o zniszczonej różnorodności biologicznej, utrzymuje lub odtwarza populacje cennych i zagrożonych gatunków, zapobiega wprowadzaniu gatunków obcych lub organizmów genetycznie zmodyfikowanych. Uzupełnieniem ochrony in-situ jest ochrona ex-situ w bankach genów, ogrodach zoologicznych i botanicznych.
Konwencja wprowadza obowiązek przeprowadzania ocen oddziaływania na środowisko planowanych przedsięwzięć oraz informowania i szybkiego reagowania na szkody powstałe w środowisku przyrodniczym poza granicami danego kraju. Najważniejszym organem Konwencji jest Konferencja Stron, dokonująca przeglądu wdrażania Konwencji.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Konwencja o różnorodności biologicznej, sporządzona w Rio de Janeiro dnia 5 czerwca 1992 r. (Dz.U. 2002 nr 184 poz. 1532)