kooperacja

(ekologia lasu, podstawowe pojęcia z zakresu ekologii), u wielu gatunków zwierząt obserwuje się współdziałanie (kooperację) osobników, co przynosi im korzystne efekty. Kooperacja taka może być czasowa (np. współdziałanie grupy drapieżników w czasie polowania, współdziałanie osobników w opiece nad potomstwem) lub ciągła i trwać nieprzerwanie przez całą długość życia osobnika (np. kolonia mrówek czy para łabędzi niemych). Życie w grupie jest zjawiskiem częstym i występuje u wielu grup zwierząt; przykładem mogą tu być stada szpaków, ławice śledzi czy grupy rodzinne lwów. Przynależność do grupy może przynieść osobnikowi wiele korzyści: pomaga uniknąć ataku drapieżnika, ułatwia znalezienie pokarmu, drapieżnikom zaś umożliwia pokonanie trudnych do schwytania czy też dużych ofiar. Przynależność do grupy może też się okazać pod pewnymi względami niekorzystna: wzmaga konkurencję o pokarm, ułatwia znalezienie przez drapieżnika, zwiększa ryzyko zarażenia się.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Mackenzie A., Ball A.S., Virdee S.R. (2005): Ekologia. Krótkie wykłady. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa

Publikacje powiązane tematycznie

Falińska K. (2004): Ekologia roślin. PWN, Warszawa.
Faliński J.B. (2001): Przewodnik do długoterminowych badań ekologicznych. PWN. Warszawa.
Krebs Ch. J. (2011): Ekologia. Eksperymentalna analiza rozmieszczenia i liczebności. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Odum E. P. (1982): Podstawy ekologii. PWRiL, Warszawa.
Weiner J. (2003): Życie i ewolucja biosfery. Podręcznik Ekologii Ogólnej. PWN, Warszawa.