(
uboczne użytkowanie lasu), strefa kory wytwarzana przez miazgę korkotwórczą (fellogen), martwa, zwarta, zbudowana z komórek wypełnionych powietrzem, których ściany są wysycone suberyną (skorkowaciałe) lub ligniną (zdrewniałe). Korek nadaje korze elastyczność oraz właściwości izolacyjne w stosunku do ekstremalnych temperatur, chroni też żywe tkanki przed utratą wody i uszkodzeniami mechanicznymi. Ze względu na właściwości korek stanowi cenny surowiec pozyskiwany specjalnie z drzew stojacych, na plantacjach dębu korkowego, gł. w Portugalii. Służy do produkcji izolacji, płyt, pływaków, zatyczek do butelek oraz galanterii i elementów wyposażenia wnętrz.

ŹRÓDŁO (AUTOR)
Malinowski E. 1978. Anatomia roślin.PWN, Warszawa.