koźlarz pomarańczowożółty

(uboczne użytkowanie lasu), Leccinum versipelle (Fr. & Hoek) Snell - pospolity gatunek grzyba, występujący w różnych lasach, ale zawsze pobliżu brzóz, z którymi tworzy mikoryzę. Owocniki pojawiają się od lipca do września, pojedynczo lub w małych grupach. Kapelusz w młodości jest prawie kulisty, potem półkulisty, wypukły, spłaszczony, na powierzchni szorstki, matowy, tylko w czasie deszczowej pogody trochę lepki, o średnicy 5 - 15 cm. Powierzchnia kapelusza jest pomarańczowożółtawa, żółtobrązowa, ceglastopomarańczowa, pomarańczowobrązowawa. Rurki długości do 30 mm są jasnoszare, po uszkodzeniu ciemnieją. Pory drobne, szarawe, z odcieniem oliwkowym, po naciśnięciu, a także u starszych egzemplarzy stają się brudnobrązowawe. Trzon jest mocny, pełny, smukły, długi, maczugowaty lub prawie cylindryczny, białawy lub szarawy, już u młodych owocników pokryty drobnymi, włóknistymi brązowoczarnymi lub prawie czarnymi łuseczkami, kosmkami. Miąższ jest prawie biały, po przekrojeniu zmienia barwę na różowoszarą, z odcieniem fioletowym, u podstawy trzonu zielonawoniebieskawy, o słabym, przyjemnym zapachu. Jest to znany i chętnie zbierany gatunek, o wartości użytkowej zbliżonej do koźlarza czerwonego (por.), do którego jest bardzo podobny – różni się od niego miejscem występowania (pod brzozami) i ciemniejszymi kosmkami na trzonie.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Grzywacz A., Staniszewski P., 2003. Wiem, co zbieram w lesie. Oficyna Wydawnicza MULTICO. Warszawa.
Gumińska.B., Wojewoda W. 1988. Grzyby i ich oznaczanie. PWRiL.

Publikacje powiązane tematycznie

Dermek A., 1988. Grzyby znane i mniej znane. PWRiL, Warszawa.
Fluck M. Jaki to grzyb? Delta Warszawa 1995.
Grzywacz A., 1990. Grzyby leśne. PWRiL, Warszawa.
Læssøe T., Del Conte A.1997. Grzyby. Wielka Księga. Warszawa, Wydawnictwo Wiedza i Życie.
Staniszewski P. 2011: Użytkowanie grzybów leśnych – możliwości i zagrożenia. Biblioteczka Leśniczego. Zeszyt 321. Wyd. Świat, Warszawa.