krajobraz glebowy

(Gleboznawstwo leśne), krajobraz glebowy jest rozwinięciem terminu → krajobraz. Krajobraz jest to termin wieloznaczny, stosowany w różnych dziedzinach (rolnictwo, leśnictwo, geografia, ekologia, biologia, architektura, planowanie przestrzenne, turystyka), różnie definiowany i interpretowany. Także kierunek kształcenia w szkołach wyższych o nazwie architektura krajobrazu. Krajobraz glebowy w ujęciu przyrodniczym jest to część powierzchni Ziemi, która w wyniku wzajemnego oddziaływania litologii, rzeźby, klimatu, wody, gleby, roślin, zwierząt oraz działalności człowieka, tworzy współzależną całość, odróżniającą się od sąsiednich obszarów (np. krajobraz nizin, wyżyn, gór, ale też krajobraz pól uprawnych, krajobraz łąk, krajobrz leśny i inne). W ujęciu gleboznawczym krajobraz to kilka różnorodnych obszarów określanych jako → polipedon, złożony z kilku jednostek glebowych o nazwie → pedon. Polipedon łąki, polipedon lasu, polipedon pola uprawnego składają się na krajobraz fragmentu terenu, w różnym stopniu przekształconym przez człowieka w zależności od jakości gleb. W języku potocznym słowo krajobraz używane jest na określenie widoku (np. krajobraz miejski, krajobraz zimowy, krajobraz malowniczy, ładny, zeszpecony itd.).

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Pokojska U. i Bednarek R. (red.), 2012. Geochemia Krajobrazu. Praca zbiorowa. Wydawnictwo naukowe UMK.
Stanisław Brożek

Publikacje powiązane tematycznie

Ostaszewska K. 2002. Geografia krajobrazu. Wybrane zagadnienia metodologiczne. PWN Warszawa.
Richling A. (red.) 2007. Geograficzne badania środowiska przyrodniczego. Warszawa.
Richling A., Solon J. 2002. Ekologia krajobrazu. PWN Warszawa.
Szponar A. 2003. Fizjografia urbanistyczna. Warszawa