(Gleboznawstwo leśne), zwana też wapnem jeziornym, wapnem łąkowym, marglem bagiennym - jest luźnym osadem wapiennym, wytrącającym się na dnie zbiorników słodkowodnych, zwłaszcza w płytkich jezior eutroficznych z bogatą fauną i florą. Stanowi nagromadzenie węglanowych szczątków skorup, szkieletów i innych organów zmieszanych z fragmentami roślin i iłami. Zawiera do 90% CaCO3. Jest utworem młodym, tworzącym się również współcześnie. Występuje w niektórych jeziorach obszarów objętych zlodowaceniem bałtyckim. Często towarzyszy jej → gytia.
Bolewski A., Parochoniak W.: Petrografia. Wyd. Geol., W-wa 1988.
Żaba J. 2003. Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, Katowice.
Bolewski A., Manecki A.: Mineralogia szczegółowa. Wyd. PAE, W-wa 1993.
Bolewski A., Parochoniak W.: Petrografia. Wyd. Geol., W-wa 1988.
Borkowska M., Smulikowski K.: Minerały skałotwórcze. Wyd. Geol., W-wa 1973.
Maślankiewicz K.: Wstęp do nauki o skałach. Wyd. Geol., Warszawa 1967.
Mizerski W. 2005. Geologia Polski dla geografów. W-wa.
Oleksynowa K., Tokaj J., Jakubiec J. 1993: Przewodnik do ćwiczeń z gleboznawstwa i geologii. Cz. I. Rozpoznawanie minerałów i skał glebotwórczych. Skrypt AR w Krakowie.
Żaba J. 2003. Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, Katowice.