krzemienie, martwica krzemionkowa

(Gleboznawstwo leśne), skały osadowe chemiczne, krzemionkowe, występujące w formie bulastych, bochenkowatych, soczewkowatych konkrecji w obrębie najczęściej wapieni, margli, opok. Są zbudowane głównie z opalu i chalcedonu lub chalcedonu i kwarcu, podrzędnie z hematytu, pirytu, kalcytu, i innych. Są przeważnie skałami o różnych barwach, ciemnymi i jasnymi, brunatnymi, żółtawymi, a także szaroniebieskimi. Są skałami twardymi, o strukturze skrytokrystalicznej. Odegrały znaczącą rolę w paleolicie i neolicie do wyrobu narzędzi (epoka kamienna). Kopalnia z tych czasów jako muzeum funkcjonuje w Krzemionkach Opatowskich k. Ostrowca Świętokrzyskiego. Wydobywano tu słynny na całą Europę krzemień pasiasty. Wietrzenie wapieni pozostawia w zwietrzelinie buły krzemienne, które jako bardzo odporne na wietrzenie pozostają zwykle w glebach jako szkielet utrudniający uprawę.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Bolewski A., Manecki A.1993. Mineralogia szczegółowa. Wyd. PAE, W-wa.
Bolewski A., Parochoniak W.: Petrografia. Wyd. Geol., W-wa 1988.
Żaba J. 2003. Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, Katowice.

Publikacje powiązane tematycznie

Bolewski A., Manecki A.: Mineralogia szczegółowa. Wyd. PAE, W-wa 1993.
Bolewski A., Parochoniak W.: Petrografia. Wyd. Geol., W-wa 1988.
Borkowska M., Smulikowski K.: Minerały skałotwórcze. Wyd. Geol., W-wa 1973.
Maślankiewicz K.: Wstęp do nauki o skałach. Wyd. Geol., Warszawa 1967.
Mizerski W. 2005. Geologia Polski dla geografów. W-wa.
Oleksynowa K., Tokaj J., Jakubiec J. 1993: Przewodnik do ćwiczeń z gleboznawstwa i geologii. Cz. I. Rozpoznawanie minerałów i skał glebotwórczych. Skrypt AR w Krakowie.
Żaba J. 2003. Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, Katowice.