(Gleboznawstwo leśne), zdolność gleby do zatrzymywania wody nazywa się retencją glebową. Woda w glebie jest utrzymywana z pewną siłą zwaną → siła ssąca gleby (zwana potencjałem wody glebowej), która zależy m.in. od ilości wody w glebie. Gleba w pełni nasycona wodą posiada siłę ssącą równą zeru. Wraz z ubywaniem wody w glebie, siłą ssąca przyjmuje wartości ujemne, osiągając maksimum dochodzące do 109 MPa. Funkcyjną zależność pomiędzy wilgotnością gleby i siłą ssącą obrazuje krzywa sorpcji wody glebowej (krzywa pF). Wskazuje ona z jaką siłą jest wiązana woda w glebie i umożliwia określić stopień dostępności wody dla roślin. Każdy gatunek gleby posiada indywidualną krzywą sorpcji wody.
Gleboznawstwo. 2006. Praca zbiorowa pod red. S. Zawadzkiego. PWRiL. Warszawa. wyd. IV.
Gleboznawstwo. 2006. Praca zbiorowa pod red. S. Zawadzkiego. PWRiL. Warszawa. wyd. IV.