(uboczne użytkowanie lasu), Laccaria amethystea (Bull.) Murill - gatunek grzyba występujący pospolicie w lasach liściastych i mieszanych, niekiedy też w borach iglastych, w ściółce, wśród mchów, czasami na zmurszałym drewnie. Owocniki pojawiają się gromadnie od sierpnia do listopada. Kapelusz o średnicy 2-6 cm jest za młodu wypukły, u starszych okazów spłaszczony, nieco lejkowaty, na brzegu pomarszczony, słabo prążkowany. Kolor świeżych, wilgotnych owocników jest jaskrawo fioletowy lub ametystowy; po wyschnięciu blaknie, płowieje. Młode kapelusze maja podwinięty brzeg. Blaszki są rzadkie, grube (ważna cecha rozpoznawcza), także fioletowe, z wiekiem białawe (zabarwione przez zarodniki). Trzon wysokości 5 - 10 cm i grubości 0,3 - 0,8 cm, cylindryczny, włóknisty, dość często wygięty, pusty, fioletowawy, liliowobrązowy, po wyschnięciu jaśniejszy, bledszy, u podstawy pokryty białawą, filcowatą grzybnia. Miąższ ametystowy, cienki, nie zmienia zabarwienia po przekrojeniu. Wysyp zarodników biały. Ten jadalny grzyb nie wyróżnia się szczególnym smakiem ani zapachem, ma natomiast walory dekoracyjne ze względu na nietypowy, intensywny kolor. Godny polecenia także ze względu na łatwość oznaczania. Dobry grzyb domieszkowy; młode owocniki można marynować w occie; nadaje się także do suszenia.
Grzywacz A., Staniszewski P., 2003. Wiem, co zbieram w lesie. Oficyna Wydawnicza MULTICO. Warszawa.
Gumińska.B., Wojewoda W. 1988. Grzyby i ich oznaczanie. PWRiL.
Fluck M. Jaki to grzyb? Delta Warszawa 1995.
Gumińska.B., Wojewoda W. 1988. Grzyby i ich oznaczanie. PWRiL.
Læssøe T., Del Conte A.1997. Grzyby. Wielka Księga. Warszawa, Wydawnictwo Wiedza i Życie.
Staniszewski P. 2011: Użytkowanie grzybów leśnych – możliwości i zagrożenia. Biblioteczka Leśniczego. Zeszyt 321. Wyd. Świat, Warszawa.