łańcuch detrytusowy

(ekologia lasu, podstawowe pojęcia z zakresu ekologii), [łac. detritus = roztarty, rozdrobniony], rodzaj łańcucha troficznego, w którym pierwszym ogniwem są martwe szczątki organizmów roślinnych i zwierzęcych, a konsumentów I rzędu stanowią detrytusofagi. Są one następnie zjadane przez drapieżniki; odgrywa ważną rolę w tych układach ekologicznych, w których ze względu na ograniczony dostęp światła nie istnieje (lub jest niewielka) produkcja pierwotna, np. w jaskiniach, głębiach morskich. Łańcuch detrytusowy ma też szczególne znaczenie w pełni rozwiniętych ekosystemach, np. w lasach (detrytus jest tam źródłem pokarmu dużej liczby drobnych zwierząt), w wielu estuariach, a także w jeziornym litoralu, w którym źródłem pokarmu dla detrytusożerców są obumarłe glony i szczątki makrofitów.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Łabno G. (2006): Ekologia. Słownik encyklopedyczny. Wydawnictwo Europa, Wrocław.

Publikacje powiązane tematycznie

Krebs Ch. J. (2011): Ekologia. Eksperymentalna analiza rozmieszczenia i liczebności. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.;
Mackenzie A., Ball A.S., Virdee S.R. (2005): Ekologia. Krótkie wykłady. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.;
Odum E. P. (1982): Podstawy ekologii. PWRiL, Warszawa.;
Weiner J. (2003): Życie i ewolucja biosfery. Podręcznik Ekologii Ogólnej. PWN, Warszawa.