Lasy Państwowe
Logo Encyklopedii Leśnej

larwy płazów bezogonowych

kijanki, wyglądem zewnętrznym nie przypominają postaci dorosłych ani larw płazów ogoniastych. Głowa silnie sklepiona, nie jest odgraniczona od tułowia (brak przewężenia szyjnego) i razem tworzą głowotułów. Ogon jest długi, bocznie spłaszczony, otoczony płetwą ogonową. Skrzela początkowo zewnętrzne, później wewnętrzne zamknięte w komorze skrzelowej. Mechanizm oddechowy podobny do rybiego: woda przez otwór gębowy dostaje się do komory skrzelowej, tam oddaje tlen, dalej jest wydalana na zewnątrz specjalną rurką wydechową, która u polskich gatunków uchodzi po lewej stronie głowotułowia. Na zewnątrz widoczne tylko kończyny tylne; przednie rozwijają się jednoczesnie, ale są ukryte w komorze skrzelowej. Aparat gębowy o skomplikowanej budowie. Pokarm kijanek: glony jednokomórkowe, przeważnie sinice, okrzemki, zielenice oraz wrotki i drobne skorupiaki. Okres życia larwalnego trwa kilka-kilkanaście tygodni i związany jest z wodą. W okresie metamorfozy ogon ulega całkowitej resorpcji. Ludowe określenia (związane z budową ciała larwy): kijanka, głowacz, pałogłowiec.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Autor: dr hab. Elzbieta Jancewicz

Juszczyk W. 1974. Płazy i gady krajowe. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa. 

Publikacje powiązane tematycznie

Juszczyk W. 1974. Płazy i gady krajowe. Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa.
Rybacki M. 2018. Klucze do oznaczania płazów Polski. W: S. Głowaciński, P. Sura (red.) Atlas płazów i gadów Polski. Status - rozmieszczenie - ochrona: 151-170. Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., Warszawa.

Autor: Piotr Adamski

Zdjęcia

Rysunki

Tabele

Mapy

Filmy

Pliki

Indeks alfabetyczny:

POPRZEDNI NASTĘPNY

Indeks tematyczny:

POPRZEDNI NASTĘPNY

Hasło dodane 2020-01-15 przez Administratora Encyklopedii Leśnej


Zgłoś uwagę do hasła

Maksymalny rozmiar: 5MB
Kontakt

Szybki kontakt