łęg topolowy

(botanika leśna, fitosocjologia), zespół leśny o nazwie naukowej Populetum albae Br.-Bl. 1931, z klasy Salicetea purpureae, rzędu Salicetalia purpureae i związku Salicon albae. Występuje w dolinach wielkich i średnich rzek, gdzie w obrębie terasy zalewowej zajmuje miejsca stosunkowo wyższe i lepiej utrwalone, zwykle oddalone od nurtu. Okresowy zalew występuje często, lecz nie w każdym roku, trwa krótko i akumuluje mieszany materiał piaszczysto-gliniasty. Drzewostan budują topole – biała, czarna i szara z domieszką wierzb – białej i kruchej, wiązów – szypułkowego i polnego, dębu szypułkowego i olszy czarnej. Warstwę krzewów tworzą: trzmielina pospolita, czeremcha, porzeczka dzika, bez czarny, głogi – jednoszyjkowy i dwuszyjkowy oraz dereń świdwa. Częstymi komponentami zwykle bujnej warstwy zielnej są: pokrzywa zwyczajna, jeżyna popielica, przytulia czepna, bluszczyk kurdybanek, czosnaczek pospolity, kuklik pospolity. Warstwa mszysta jest słabo wykształcona lub nie występuje. Łęg topolowy zwany jest inaczej nadrzecznym łęgiem topolowym.