maślak sitarz

(uboczne użytkowanie lasu), Suillus bovinus (L.: Fr.) Kuntze - bardzo pospolity grzyb, występujący w suchych, piaszczystych borach sosnowych, na obrzeżach lasów, w miejscach prześwietlonych, przy drogach. Owocniki pojawiają się zwykle gromadnie, niekiedy wręcz masowo, od czerwca do października. Niewielki kapelusz (o średnicy 3 - 12 cm) jest najpierw wypukły, potem spłaszczony, pomarańczowobrązowy, o gładkiej, nagiej powierzchni, po deszczu śluzowatej. Skórka trudno oddziela się od kapelusza. Rurki są żółtawe, żółtobrązowe, przyrośnięte do trzonu. Pory są duże, przypominające sito (ważna cecha - stąd nazwa gatunkowa). Trzon jest cylindryczny, krótki, gładki, matowy, nieco jaśniejszy od kapelusza, bez pierścienia. Miąższ jest elastyczny, koloru bladożółtego do brązowego, po przekrojeniu lekko siniejący, o słabym zapachu i lekko kwaskowym smaku. Sitarz nie jest grzybem szczególnie cennym, zarówno z powodu wartości smakowych, niewielkiego wymiaru, jak i ze względu na fakt, że bardzo często jest zaczerwiały. Zbierany zwykle tylko wtedy, gdy nie ma innych, bardziej wartościowych grzybów. Można go traktować jako gatunek domieszkowy, a młode, jędrne owocniki nadają się do marynowania.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Grzywacz A., Staniszewski P., 2003. Wiem, co zbieram w lesie. Oficyna Wydawnicza MULTICO. Warszawa.
Gumińska.B., Wojewoda W. 1988. Grzyby i ich oznaczanie. PWRiL.

Publikacje powiązane tematycznie

Dermek A., 1988. Grzyby znane i mniej znane. PWRiL, Warszawa.
Fluck M. Jaki to grzyb? Delta Warszawa 1995.
Grzywacz A., 1990. Grzyby leśne. PWRiL, Warszawa.
Læssøe T., Del Conte A.1997. Grzyby. Wielka Księga. Warszawa, Wydawnictwo Wiedza i Życie.
Staniszewski P. 2011: Użytkowanie grzybów leśnych – możliwości i zagrożenia. Biblioteczka Leśniczego. Zeszyt 321. Wyd. Świat, Warszawa.