(inżynieria leśna,
budownictwo leśne), jest to grupa materiałów budowlanych zapewniająca zwiększoną izolację termiczną zewnętrznych elementów budynku, a w konsekwencji minimalizująca zużycie energii na ogrzewanie oraz przenikanie dźwięków z zewnętrz budynku. Każdy materiał zastosowany do danego elementu ma właściwości, które zapewniają w pewnym stopniu izolacyjność budynku, jednak to
materiały termoizolacyjne charakteryzują się małymi współczynnikami przewodzenia ciepła (λ). W zależności od przeznaczenia materiału termoizolacyjnego na poszczególne elementy budynku będzie się on charakteryzował odpowiednią gęstością, wytrzymałością na rozciąganie i ściskanie.
Materiały termoizolacyjne stosowane są do ścian zewnętrznych, osłonowych, stropodachów, dachów, stropów nad nieogrzewanymi pomieszczeniami i w posadzkach na gruncie przy budynkach niepodpiwniczonych. Najczęściej stosowanymi materiałami do izolacji cieplnej w budynku są: elementy ze styropianu, wełny mineralne i z włókien szklanych, poliuretan piankowy w postaci płyt (stropowych, dachowych, elewacyjnych), kształtek (na ściany, dachy,
stropy), otulin, ekranów, mat oraz luźnego granulatu. Otuliny i kołnierze termoizolacyjne służą do zabezpieczenia instalacji c.o. oraz ciepłej wody przed utratą ciepła w pomieszczeniach nieogrzewanych i w ścianach. Innymi materiałami do izolacji cieplnej są elementy wykonane z korka (płyty ekspandowe i asfaltowe), kauczuku, słomy i trzciny oraz wiórkowo-cementowe (suprema), a także płyty pilśniowe i paździerzowe.
ŹRÓDŁO (AUTOR)
G. Trzciński. 2004. Budownictwo Leśne. Wybrane zagadnienia. Wydawnictwo SGGW. Warszawa.