(inżynieria leśna,
hydrologia),
cecha optyczna (organoleptyczna) wody określająca zdolność do pochłaniania i rozpraszania promieni świetlnych. Wywołana jest najczęściej przez cząsteczki koloidalne lub zawiesiny (cząsteczki ilaste, substancję organiczną, krzemionkę, nierozpuszczone węglany, wodorotlenki
żelaza, koloidalną siarkę, emulsje różnego typu, a nawet skupienia bakterii). Niezanieczyszczone wody podziemne zwykle nie są mętne. Zmętnienie wód gruntowych może występować okresowo: podczas powodzi lub roztopów, szczególnie przy odkrytych, szczelinowych lub krasowych systemach krążenia. Zmętnienie wód podziemnych może też być wywołane zbyt intensywnym pompowaniem wody ze studni.
Mętność wody jest wyrażana w Polsce w skali krzemionkowej (jednostką jest 1 mg/dm3 SiO2 o wymiarze cząstek ok. 100 µm). W Europie Zachodniej są też stosowane jednostki JTU i NTU. Pojęciem przeciwstawnym do mętności wody jest przezroczystość wody.ang. turbidity of water
ŹRÓDŁO (AUTOR)
Słownik hydrogeologiczny. Praca zbiorowa pod red. J. Dowgiałło, A. Kleczkowski, A. Macioszczyk, A. Rożkowski. PIG, Warszawa, 2002