Mezoregion przyrodniczo-leśny Opatowski

(siedliskoznawstwo leśne), Mezoregion (VI.28) w granicach małpolskiej krainy przyrodniczo-leśnej; o powierzchni ogólnej 1337 km², z czego lasy i ekosystemy seminaturalne zajmują 4%. Dominują krajobrazy naturalne wyżyn i niskich gór, głównie lessowe eoliczne wysoczyzn słabo rozciętych, a znacznie rzadziej wysoczyzn silnie rozciętych. Powierzchnię terenu pokrywają lessy, które są dominującym utworem geologicznym. W części południowej mezoregionu, na małych powierzchniach, występują plejstoceńskie gliny zwałowe, piaski i żwiry lodowcowe zlodowacenia południowopolskiego oraz sporadycznie – utwory kambryjske, głównie piaskowce, iłowce, zlepieńce i mułowce. W mezoregionie prawie wyłącznie panuje krajobraz roślinny grądowy z udziałem świetlistych dąbrów.
Lesistość jest bardzo mała i wynosi 4%. Lasy w postaci bardzo małych kompleksów zajmują łącznie około 52 km², z czego 51% jest w zarządzie RDLP Radom (nadleśnictwa: Suchedniów – cz. płd.-wsch., Skarżysko – cz. płd., Ostrowiec Świętokrzyski – cz. płd., Staszów – cz. płn., i Łagów – cz. płn.-wsch.). W Lasach Państwowych dominują siedliska Lwyż 48%, Lśw 25% oraz LMśw 17%. Gatunkami panującymi w drzewostanach są: sosna, która zajmuje 32% oraz buk 20%. Średni wiek drzewostanów wynosi 67 lat, a miąższość na 1/ha 262 m³. Lasy ochronne zajmują 46% pow.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Zielony R., Kliczkowska A., 2012: Regionalizacja przyrodniczo-leśna Polski 2010, CILP, Warszawa.

Publikacje powiązane tematycznie

Trampler T., Kliczkowska A., Dmyterko E., Sierpińska M.. 1990. Regionalizacja przyrodniczo-leśna na podstawach ekologiczno-fizjograficznych. PWRiL, Warszawa.
Kondracki J. 2001. Geografia regionalna Polski. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Kliczkowska A., Zielony R., i in. (Red.) 2004. Siedliskowe podstawy hodowli lasu. Załącznik do Zasad Hodowli Lasu. ORW LP w Bedoniu, Warszawa 2004.
Marks L., Ber A., Gogołek W., Piotrowska K. [red. ]. 2006. Mapa Geologiczna Polski 1:500 000. Warszawa : Min. Środ., PIG.