Mezoregion przyrodniczo-leśny Pogórza Izerskiego

(siedliskoznawstwo leśne), Mezoregion (VII.1) w granicach sudeckiej krainy przyrodniczo-leśnej; o powierzchni ogólnej 750 km², z czego lasy i ekosystemy seminaturalne zajmują 25%. Dominują krajobrazy naturalne krzemianowe i glinokrzemianowe erozyjne pogórzy. Niewielkie obszary zajmują krajobrazy zalewowych den dolin – akumulacyjne, oraz bardzo rzadko – tarasów nadzalewowych – akumulacyjne. Północna część mezoregionu obejmuje tereny, które znajdowały się w zasięgu zlodowacenia odry. Nieznacznie dominują tam permskie utwory geologiczne – zlepieńce, piaskowce arkozowe, mułowce i iłowce, rzadziej występują (na południowy zachód od Lwówka Śląskiego) wapienie, dolomity, gipsy i sole kamienne, a także margle i piaskowce okresu kredy oraz triasowe piaskowce, margle, zlepieńce, iłowce i rudy żelaza. Większa część obszaru mezoregionu była w zasięgu zlodowacenia sanu i odznacza się wyraźną dominacją utworów z okresu kambru-ordowiku - ortognejsów, amfibolitów, granitognejsów i granitów. Na wschód od Lubania, dochodząc niemal do miejscowości Wleń, wyróżnia się pas utworów z okresu ordowiku-karbonu, który tworzą fyllity, łupki ilaste i krzemionkowe, kwarcyty i diabazy. W południowo-zachodniej i środkowej części mezoregionu starsze utwory zostały przykryte osadami plejstoceńskimi: glinami zwałowymi, piaskami i żwirami lodowcowymi oraz piaskami i żwirami sandrowymi zlodowacenia południowopolskiego, rzadziej środkowopolskiego. Holoceńskie piaski, żwiry, mady rzeczne, torfy i namuły występują w dolinie rzeki Kwisy. Krajobrazem roślinnym dominującym na tym terenie są grądy i ubogie dąbrowy podgórskie. Znacznie rzadziej spotykany jest krajobraz grądowy w wariancie podgórskim.
Lesistość jest niska, wynosi 24%. Lasy tworzą średnie i małe kompleksy; największe z nich znajdują się w części zachodniej, na południowy-zachód od Lubania. Lasy zajmują około 182 km², z czego 87% jest w zarządzie RDLP we Wrocławiu (nadleśnictwa: Świeradów – cz. centralna, Lwówek Śląski – cz. zach., i Szklarska Poręba – cz. płn.-wsch.). W Lasach Państwowych dominują siedliska LMwyż - 46% i Lwyż - 33% oraz jest 16% LMG. Gatunkami panującym w drzewostanach najczęściej są: świerk, który zajmuje 40% oraz dąb 16%, sosna 14% i brzoza 14%. Średni wiek drzewostanów wynosi 68 lat, a miąższość na 1/ha 252 m³. Lasy ochronne zajmują 86% pow.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Zielony R., Kliczkowska A., 2012: Regionalizacja przyrodniczo-leśna Polski 2010, CILP, Warszawa.

Publikacje powiązane tematycznie

Trampler T., Kliczkowska A., Dmyterko E., Sierpińska M.. 1990. Regionalizacja przyrodniczo-leśna na podstawach ekologiczno-fizjograficznych. PWRiL, Warszawa.
Kondracki J. 2001. Geografia regionalna Polski. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.
Kliczkowska A., Zielony R., i in. (Red.) 2004. Siedliskowe podstawy hodowli lasu. Załącznik do Zasad Hodowli Lasu. ORW LP w Bedoniu, Warszawa 2004.
Marks L., Ber A., Gogołek W., Piotrowska K. [red. ]. 2006. Mapa Geologiczna Polski 1:500 000. Warszawa : Min. Środ., PIG.