mor

(Gleboznawstwo leśne), typ próchnicy w dystroficznych (→ dystroficzna gleba leśna) glebach leśnych. Tworzy go → podpoziom surowinowy Ol, → podpoziom butwinowy Of, → podpoziom epihumusowy Oh. Poziom próchniczno-mineralny → A jest słabo wykształcony lub nie występuje. Jest wskaźnikiem niskiej aktywności biologicznej edafonu glebowego, co prowadzi do powolnego rozkładu materii organicznej i jej nagromadzenia na powierzchni mineralnej części gleby. Na podkreślenie zasługuje, że w wielu przypadkach (głębokie przepuszczalne piaski) jest to jedyny możliwy do powstania bez ingerencji człowieka typ próchnicy. Głębokie, przewiewne i przepuszczalne piaski nie są w stanie zatrzymać produktów rozkładu materii organicznej i wytworzyć poziomu A. W takich warunkach próchnica typu mor jest warstwą ochronną dla mineralnej części gleby, chroni wilgoć i dostarcza wielu składników. Jest wreszcie miejscem bytowania wielu żywych istot, tak ważnych dla funkcjonowania gleb i lasu. Zniszczenie lub przyspieszone rozłożenie tej próchnicy w lasach może skutkować erozją eoliczną prowadzącą do uruchomienia piasków i powstawania wydm. Próchnica typu mor występuje w kilku odmianach w warunkach siedlisk suchych, świeżych, wilgotnych i bagiennych. Obecność próchnicy typu mor w warunkach leśnych zbliżonych do naturalnych nizin i wyżyn Polski wskazuje, że jest to → dystroficzna gleba leśna, co w klasyfikacji siedlisk jest borem (B).

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Klasyfikacja gleb leśnych Polski 2000. Praca zbiorowa. CILP.

Publikacje powiązane tematycznie

Klasyfikacja gleb leśnych Polski 2000. Praca zbiorowa. CILP.
Uggla H., Uggla Z. 1979. Gleboznawstwo leśne. PWRiL. Warszawa.
Brożek S., Zwydak M. 2003. Atlas gleb leśnych Polski. CILP.