muchomor zielonawy (m. sromotnikowy)

(uboczne użytkowanie lasu), Amanita phalloides (Vaill.: Fr.) Link: Secr. - ten stosunkowo pospolity grzyb występuje od lata do jesieni, zwykle na bogatszych siedliskach, w lasach liściastych lub mieszanych, najczęściej pod dębami, bukami, brzozami, rzadziej w lasach iglastych. Owocniki pojawiają się pojedynczo lub grupami. Jego kapelusz o średnicy 6 – 12 cm może mieć zróżnicowaną barwę: od oliwkowobrązowej, poprzez oliwkowozieloną do jasnej, żółtozielonej; istnieje także odmiana biała (Amanita phalloides var. alba). Uwaga: powierzchnia kapelusza jest zwykle gładka; nie ma na niej charakterystycznych dla innych gatunków muchomorów resztek osłony, tworzących łatki lub kropki. Natomiast widoczne są na niej promieniście wrośnięte w skórkę kapelusza ciemniejsze włókienka. Blaszki są białe, w starszym wieku żółtawe, gęste, wolne (nie przyrośnięte do trzonu). Trzon jest biały lub białawy, z zygzakowatym wzorkiem (!), pełny, z przyrośniętym, zwisającym  pierścieniem, u dołu bulwiasto zgrubiały i otoczony wyraźną, dobrze rozwiniętą pochwą (ważna cecha rozpoznawcza!). Miąższ jest biały, pod skórką żółtozielonawy, niezmienny, miękki, w trzonie twardy, o wyraźnym zapachu – w młodości słodkawym, później nieprzyjemnym. Uwaga: miąższ tego trującego grzyba nie ma ani ostrego, piekącego, ani gorzkiego smaku! Muchomor zielonawy jest śmiertelnie trującym, najniebezpieczniejszym grzybem naszych lasów. Wywołuje tzw. zatrucie cytotropowe. Dawką śmiertelną może być nawet jeden średniej wielkości owocnik.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Fluck M. Jaki to grzyb? Delta Warszawa 1995.
Gumińska.B., Wojewoda W. 1988. Grzyby i ich oznaczanie. PWRiL.

Publikacje powiązane tematycznie

Dermek A., 1988. Grzyby znane i mniej znane. PWRiL, Warszawa.
Grzywacz A., 1990. Grzyby leśne. PWRiL, Warszawa.
Læssøe T., Grzywacz A., Staniszewski P., 2003. Wiem, co zbieram w lesie. Oficyna Wydawnicza MULTICO. Warszawa.
Del Conte A.1997. Grzyby. Wielka Księga. Warszawa, Wydawnictwo Wiedza i Życie.
Staniszewski P. 2011: Użytkowanie grzybów leśnych – możliwości i zagrożenia. Biblioteczka Leśniczego. Zeszyt 321. Wyd. Świat, Warszawa.