niskie natężenie promieniowania świetlnego

(Ekologia lasu, środowiskowe zagrożenia drzew i drzewostanów), światło jest niezbędne do fotosyntezy, której efektywność spada w miarę obniżania się jego natężenia (w przedziale od optimum do minimum). Po osiągnięciu punktu kompensacyjnego (intensywność oddychania równoważy wydajność fotosyntezy) stopniowo narasta deficyt asymilatów w komórkach, tkankach i narządach drzew. Objawami niedostatku światła są między innymi: chloroza (rozpad chlorofilu), etiolacja siewek (bladość i słabe wykształcenie organów), zmniejszenie przyrostu biomasy, oczyszczanie (zamieranie okółków od dołu ku górze), wydzielanie się drzew z drzewostanu (zamieranie nalotów, podrostów i przygłuszonych drzew w starszym wieku). Nadmiernie ocienione naloty i podrosty, kosztem systemu korzeniowego zwiększają alokację biomasy do części nadziemnej (pędów i liści), wytwarzając jednocześnie cieńsze blaszki liściowe, co przy tej samej biomasie daje w efekcie powiększenie powierzchni aparatu asymilacyjnego. Trwalszy niedostatek światła u podrostów objawia się między innymi parasolowatym kształtem korony, ponieważ w tych warunkach najpierw ustaje przyrost wierzchołka, a potem pędów bocznych. Konkurencyjne oddziaływania między drzewami (zarówno tego samego, jak i różnych gatunków) w dużym stopniu polegają na wzajemnym ocienianiu.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Jerzy Modrzyński (z wykorzystaniem: Larcher W. 2003. Physiological plant ecology. Springer Verlag, Berlin-Tokyo;
Kopcewicz J., Lewak S. (2002): Fizjologia roślin. PWN, Warszawa

Publikacje powiązane tematycznie

Kopcewicz J., Lewak S. (2002): Fizjologia roślin. PWN, Warszawa;
Larcher W. 2003. Physiological plant ecology. Springer Verlag, Berlin-Tokyo);