obrączkowanie ptaków

(zoologia leśna,ptaki), jedna z najbardziej rozpowszechnionych technik stosowanych w badaniu życia ptaków. Polega na znakowaniu ptaków metalowymi obrączkami zakładanymi na nogę (łabędzie i gęsi znakowane są również kolorowymi obrożami zakładanymi na szyję, do odczytania z większej odległości). Każda obrączka posiada wytłoczony, skrócony adres centrali obrączkowania oraz niepowtarzalny kod literowo-cyfrowy, który niczym dowód osobisty charakteryzuje ptaka i pozwala go zidentyfikować przy powtórnym schwytaniu lub obserwacji, nawet po wielu latach. Porównanie danych (np. daty, miejsca) zaobrączkowania z danymi ponownego stwierdzenia dostarcza informacji o przemieszczeniach ptaków, długości życia i innych aspektach ich biologii. Rolę krajowej centrali obrączkowania ptaków w Polsce na mocy zezwolenia Ministra Środowiska pełni Stacja Ornitologiczna Muzeum i Instytutu Zoologii Polskiej Akademii Nauk w Gdańsku. Jej baza danych zawiera obecnie informacje o ponad 3 mln ptaków znakowanych w Polsce od 1931 roku oraz o ponad 100 tys. ponownych stwierdzeniach ptaków. Corocznie obrączkowanych jest około 80 tys. nowych ptaków; przybywa też 8 tys. informacji o ponownych stwierdzeniach. Większość danych jest obecnie skomputeryzowana.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Dariusz Graszka - Petrykowski

Publikacje powiązane tematycznie

Busse P. (red.) 1990. Mały słownik zoologiczny. Ptaki. Wiedza Powszechna, Warszawa