ocena makroskopowa gruntu

(inżynieria leśna, gruntoznawstwo), to rozpoznanie i opisanie gruntu wykonane bez wykorzystania specjalnych urządzeń (np. proctora, sit, aparatu Casagrande'a czy trójosiowego ścinania) na podstawie obserwacji (dotykania, oglądania, wąchania, rozcierania itp.). Pierwsze podstawy klasyfikacji makroskopowej gruntów opracowano i przyjęto w 1956 roku na Konferencji Mechaniki Gruntów i Fundamentowania w Gdańsku. Według PN-88/B-04481 metoda makroskopowa jest uproszczonym badaniem rodzaju i stanu gruntów — wyniki mają charakter przybliżony w stosunku do ustaleń wg PN-86/B-02480.