(ergonomia w leśnictwie), ochrona robotników przed drganiami mechanicznymi jest b. trudna i wymaga szeregu przedsięwzięć. Ogólnie można je podzielić na następujące grupy: A. Działania o charakterze konstrukcyjno-technicznym zmierzające do zmniejszenia emitowanego poziomu wibracji (np.
system AV w pilarkach spalinowych, podniesienie prędkości obrotowej silnika, zmniejszenie masy urządzenia drgającego, specjalne amortyzatory siedzisk lub ich specjalna konstrukcja). B. Działania o charakterze diagnostyczno-eksploatacyjnym, polegająca na stałej kontroli stanu i jakości technicznej urządzeń w powiązaniu z ich eksploatacją (np. wymiana zużytych części lub podzespołów, bieżąca dbałość o stan techniczny - przeglądy techniczne, atestacja wibracyjna itp.). C. Działalność organizacyjno - technologiczna, polegająca na ograniczeniu czasu ekspozycji robotnika na wibrację ( skracanie czasu pracy do określonego, obliczonego limitu), oraz taka organizacja procesu technologicznego aby wymusić przerwy w ekspozycji na
drgania, wymienność (rotację) na stanowiskach pracy. D. Stosowanie ochron osobistych (np. specjalnych rękawic antywibracyjnych, tzw. pasów "przeciwwstrząsowych ", i innych, rękojeści, odpowiedni ich kształt itp).Trzeba dodać, że w praktyce jak do tej
pory nie istnieją skutecznie działające ochrony osobiste przed wibracją. Stąd też
zagrożenie wibracyjne stanowisk pracy jest stale duże, szczególnie tam gdzie stosowane są ręczne narzędzia wibrujące.
ŹRÓDŁO (AUTOR)
Zalewski P. Pleszyński W. 1987 - Ergonomia dla mechanizatorów rolnictwa. PWRiL., Warszawa.