odżywianie

(ekologia lasu, podstawowe pojęcia z zakresu ekologii), podstawowa czynność życiowa organizmu, której istotą jest dostarczenie substancji niezbędnych do budowy ciała, wytwarzania energii i regulacji procesów życiowych. Wyróżnia się: samożywne (autotrofizm) – wynikające ze zdolności organizmu do samodzielnego wytwarzania związków organicznych z prostych związków nieorganicznych; cudzożywne (heterotrofizm) – polegające na wykorzystywaniu gotowych, wytworzonych przez inne organizmy substancji organicznych. Sposób odżywiania danego organizmu determinuje jego położenie w łańcuchu pokarmowym i przynależność do określonego poziomu troficznego. Organizmy, dla których właściwe jest odżywianie samożywne, stanowią poziom producentów. Organizmy cudzożywne (heterotrofy) obejmują konsumentów (I i wyższych rzędów) i reducentów. Wyróżnia się wśród nich biofagi odżywiające się żywymi organizmami lub ich częściami oraz saprotrofy żywiące się materią martwą. U niektórych organizmów powstały ścisłe specjalizacje pokarmowe. Odżywianie jest podstawą tworzenia się różnych zależności między gatunkami i pozwala krążyć materii w ekosystemie.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Łabno G. (2006): Ekologia. Słownik encyklopedyczny. Wydawnictwo Europa, Wrocław.

Publikacje powiązane tematycznie

Krebs Ch. J. (2011): Ekologia. Eksperymentalna analiza rozmieszczenia i liczebności. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.;
Mackenzie A., Ball A.S., Virdee S.R. (2005): Ekologia. Krótkie wykłady. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa.;
Odum E. P. (1982): Podstawy ekologii. PWRiL, Warszawa.;
Weiner J. (2003): Życie i ewolucja biosfery. Podręcznik Ekologii Ogólnej. PWN, Warszawa.