(ergonomia w leśnictwie), przy dużych obciążeniach ustroju pracą, a także w warunkach podwyższonej temperatury otoczenia, udział ciepła odprowadzany jest z organizmu przez
parowanie potu. Dużym utrudnieniem w tym procesie może być praca w atmosferze nasyconej parą wodną. Taka atmosfera może w ogóle uniemożliwić
parowanie skóry, a tym samym zahamować procesy termoregulacyjne ustroju. Dodatkowym czynnikiem utrudniającym termoregulację może być zbyt mały przepływ powietrza tzn. ograniczenie odbierania ciepła drogą promieniowania i konwekcji. Przyjmuje się że ruch powietrza nie powinien w zasadzie przekraczać 0,2 m/s, a przy pracach w pozycji siedzącej 0,1 m/s. Powyżej 0,2 m/s prędkości ruchu powietrza można odczuwać nieprzyjemne uczucie "przeciągu ". Jednak im wyższa jest
temperatura powietrza zalecany jest jego szybszy ruch. Na niektórych stanowiskach pracy szczególnie ciężkiej nie jest możliwy do uzyskania pożądany
mikroklimat środowiska. W takich sytuacjach należy koniecznie przerywać pracę, stosując orientacyjne dopuszczalne czasy pracy w ciepło - wilgotnym klimacie (tab).

ŹRÓDŁO (AUTOR)
Zalewski P. Pleszyński W. 1987 - Ergonomia dla mechanizatorów rolnictwa. PWRiL., Warszawa.