orlik grubodzioby

(zoologia leśna,ptaki), (łac. Aquila clanga, ang. Greater Spotted Eagle) ptak z rodziny Accipitridae (jastrzębiowate), rzędu Accipitriformes (szponiaste). Długość ciała 59-69 cm, rozpiętość skrzydeł 153-177 cm, masa ciała 1150-3200 g. Nieco większy i masywniejszy od podobnego orlika krzykliwego. Sylwetka o szerokich skrzydłach i krótkim ogonie. Ubarwienie ciemniejsze od orlika krzykliwego, ciemnobrunatne, może wydawać się wręcz czarne. Pokrywy podskrzydłowe zwykle ciemniejsze od lotek. Młode ptaki mają biało zakończone pokrywy skrzydłowe tworząc kilka rzędów kroplowatych plamek. Brak wyraźnego dymorfizmu płciowego. W Polsce lęgowy wyłącznie lokalnie nad Biebrzą. Zamieszkuje olsy i brzeziny bagienne w dolinach rzecznych. Gniazdo zakłada na drzewach. W okresie V-VI składa 1-2 jaja, które wysiaduje wyłącznie samica przez 42-44 dni. Wyprowadza jeden lęg w roku. Gatunek wędrowny, przeloty ok. IV i IX-XI, zimuje w Afryce. Pożywienie: średniej wielkości kręgowce, padlina. Liczebność w Polsce szacowana na ok. 15 par. Gatunek objęty ochroną ścisłą, zakazem fotografowania, filmowania i obserwacji, mogących powodować płoszenie lub niepokojenie oraz ochroną strefową. Strefa ochrony całorocznej obejmuje promień do 200 metrów od gniazda, strefa ochrony okresowej obowiązująca od 1 marca do 31 sierpnia obejmuje promień do 500 metrów od gniazda.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Dariusz Graszka - Petrykowski

Publikacje powiązane tematycznie

Aulak W., Rowiński P. 2010. Tablice biologiczne kręgowców. Wydawnictwo SGGW, Warszawa.
Cramp S. (red.) 1977-1994. The Birds of the Western Palearctic. T. I-IX. Oxford University Press, Oxford
Sikora A. i in. (red.) 2007. Atlas rozmieszczenia ptaków lęgowych Polski 1985-2004. Bogucki Wyd. Nauk., Poznań
Svensson L. 2012. Ptaki. Przewodnik Collinsa. Multico, Warszawa
Tomiałojć L., Stawarczyk S. 2003. Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. PTPP „pro Natura”, Wrocław