osadnik gnilny

(inżynieria leśna, budownictwo leśne), główne urządzenie (najczęściej zbiornik trójkomorowy) wymagane dla funkcjonowania przydomowej oczyszczalni realizujące pierwszy etap oczyszczania ścieków metodą mechaniczną, gdzie na drodze sedymentacji wydzielony zostaje osad, a w procesie flotacji kożuch, efektem zaś jest powstanie „szarej wody” (wstępnie oczyszczone ścieki). Kożuch poddany jest fermentacji beztlenowej i dekantacji, w efekcie czego wydzielają się gazy, gromadzące się w górnej części osadnika, odprowadzane przez wentylację. Umieszczenie w osadniku gnilnym filtra doczyszczającego służy wychwyceniu zawiesin z „szarej wody”, po czym następuje odprowadzenie jej do urządzenia właściwego oczyszczania. Osady zgromadzone w osadniku poddane są dalszemu rozkładowi poprzez fermentację w warunkach beztlenowych. W osadniku gnilnym następuje zmniejszenie ilości zanieczyszczeń BZT5 o 30–40%, zawiesin o 70%, tłuszczów o 80% oraz związków azotu i fosforu o 10%.