ostrygojad

(zoologia leśna,ptaki), (łac. Haematopus ostralegus, ang. Oystercatcher) ptak z rodziny Haematopodidae (ostrygojady), rzędu Charadriiformes (siewkowe). Długość ciała 39-44 cm (w tym dziób 6,5-9 cm), rozpiętość skrzydeł 72-83 cm, masa ciała 420-745 g. Łatwo rozpoznawalny po czarno-białym ubarwieniu, długim czerwonym dziobie i różowych nogach. W locie białe pasy biegnące przez środek skrzydeł. Brak dymorfizmu płciowego. W Polsce gniazduje punktowo wyłącznie w dolinie Wisły i Zatoce Gdańskiej. Zamieszkuje wybrzeża, brzegi rzek i jezior ze skąpą roślinnością. Gniazdo zakłada na ziemi. W okresie IV-VI składa 2-3 jaja, które wysiaduje samica na zmianę z samcem przez 24-27 dni. Zagniazdownik, pisklęta wykluwają się pokryte puchem i są od razu gotowe do opuszczenia gniazda. Wyprowadza jeden lęg w roku. Gatunek wędrowny, przeloty III-IV i VIII-X, zimuje w zachodniej Europie i basenie Morza Śródziemnego. Pożywienie: skorupiaki, mięczaki (np. omułki, sercówki), których muszle potrafi otwierać za pomocą dłutowatego dzioba, rybki, owady. Liczebność w Polsce szacowana na 16-18 par. Gatunek objęty ochroną ścisłą.

ŹRÓDŁO (AUTOR)

Dariusz Graszka - Petrykowski

Publikacje powiązane tematycznie

Aulak W., Rowiński P. 2010. Tablice biologiczne kręgowców. Wydawnictwo SGGW, Warszawa.
Cramp S. (red.) 1977-1994. The Birds of the Western Palearctic. T. I-IX. Oxford University Press, Oxford
Sikora A. i in. (red.) 2007. Atlas rozmieszczenia ptaków lęgowych Polski 1985-2004. Bogucki Wyd. Nauk., Poznań
Svensson L. 2012. Ptaki. Przewodnik Collinsa. Multico, Warszawa
Tomiałojć L., Stawarczyk S. 2003. Awifauna Polski. Rozmieszczenie, liczebność i zmiany. PTPP „pro Natura”, Wrocław